Szczególnym rodzajem schematu podatkowego, jest schemat, który po spełnieniu określonych przesłanek, jest schematem podatkowym transgranicznym. Przepisy Ordynacji podatkowej, stanowiące implementację Dyrektywy Rady UE 2018/822 z 25 maja 2018 r. (MDR – Mandatory Disclosure Rules), wprowadziły obowiązek raportowania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej uzgodnień spełniających kryteria schematów podatkowych. Mogą to być różnego rodzaju czynności, np. zawarcie umowy, przeprowadzenie transakcji lub dokonanie jakiegokolwiek innego działania (uzgodnienia).
Kryterium transgraniczne
By mogła być mowa o zasadności raportowania schematu podatkowego transgranicznego koniecznym jest spełnienie tzw. kryterium transgranicznego. Oznacza to, że mamy wówczas do czynienia z sytuacją, w której ww. uzgodnienie obejmuje więcej niż jedno państwo członkowskie (i/lub państwo trzecie) a także jest spełniony minimum jeden z pięciu warunków wskazanych w Ordynacji podatkowej (mówi o tym art. 86a par. 3). Przywołana jest tam sytuacja, w której nie każdy lecz co najmniej jeden uczestnik uzgodnienia (stanowiącego część lub całość działalności firmy) znajduje się bądź prowadzi działalność w danym kraju. Może to odbywać się również za pośrednictwem zagranicznego zakładu w tym państwie.
Schemat podatkowy transgraniczny
Należy jednak podkreślić, że samo spełnienie tego kryterium nie jest równoznaczne z uznaniem uzgodnienia za schemat podatkowy transgraniczny. By tak mogło się stać muszą zostać spełnione również dodatkowe przesłanki takie jak kryterium głównej korzyści i posiadanie ogólnej oraz szczególnej cechy rozpoznawczej.
Pojęcie kryterium głównej korzyści oraz tzw. ogólnych i szczególnych cech rozpoznawczych, zostały określone w Ordynacji podatkowej w art. 86a §1 pkt 6 i pkt 13 oraz w art. 86a §2. Niestety przepisy te mimo swojej szczegółowości, wciąż budzą wątpliwości interpretacyjne. Chociaż możemy skorzystać obecnie z wyjaśnień, udostępnianych przez Ministerstwo Finansów, to jednak zawarte tam informacje o schematach podatkowych są wciąż ogólnie i zbyt mało precyzyjnie opisane. To z kolei prowadzi do patowej sytuacji, w której podatnicy samodzielnie muszą oceniać czy spełniają dane kryterium i podlegają obowiązkowi zgłoszenia schematu czy nie.
W przypadku polskich podmiotów które dokonują wypłat za granicę, powinny one zwrócić uwagę na dwie “inne szczególne cechy rozpoznawcze”, związane z wysokością wypłacanych należności. Pierwsza z nich jest związana z WHT, z kolei druga cecha obejmuje wypłaty, które są objęte WHT, jak i wypłaty nim nieobjęte.
Pierwsza z nich – związana jest z WHT (podatek u źródła, pobierany w przypadku płatności transgranicznych, w których podmiot otrzymujący przychód ma inną rezydencję podatkową niż podmiot dokonujący wypłaty) – dotyczy uzgodnień w których hipotetyczny podatek, który zostałby pobrany przez płatnika WHT – gdyby nie miały zastosowania właściwe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zwolnienia podatkowe przewidziane w ustawodawstwie krajowym – przekraczałby 5 mln zł w trakcie roku kalendarzowego. O wystąpieniu drugiej cechy mówimy, jeżeli dochodzi do osiągnięcia przez nierezydenta dochodu (przychodu) w danym roku kalendarzowym w wysokości przekraczającej 25 mln zł. W takim przypadku, z uwagi na wystąpienie “innej szczególnej cechy rozpoznawczej”, konieczne jest w każdym przypadku złożenie informacji o schemacie podatkowym.
Należy dodać również, że wyjątkiem od wyżej opisanych reguł jest uzgodnienie, które co prawda spełnia ww. kryterium, ale dotyczy wyłącznie podatku od wartości dodanej, w tym podatku od towarów i usług, podatku akcyzowego lub ceł, nakładanych na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W takiej sytuacji Ustawodawca wskazuje, że nie może być ono uznane za schemat podatkowy transgraniczny, jednak może zaistnieć konieczność zaraportowania go jako tzw. schemat krajowy.
To, co zasługuje na szczególną uwagę to fakt, że schematy podatkowe transgraniczne należy obowiązkowo raportować niezależnie od tego czy zostanie spełnione kryterium kwalifikowanego korzystającego. Takie kryterium znajdziemy w art. 86a par. 4 Ordynacji Podatkowej. Odróżnia je to od schematów krajowych, które raportujemy tylko w sytuacji gdy spełnione zostanie to kryterium. Oznacza to, że schemat podatkowy transgraniczny raportujemy jeżeli spełnimy ustawowe kryteria bez względu na takie kwestie jak skala przychodów, kosztów, czy wartość aktywów.
Dowiedz się więcej o schematach podatkowych (MDR):
Zapraszamy do naszych pozostały publikacji na temat schematów podatkowych (MDR):
- Schematy podatkowe MDR– raport MDR-1, MDR-2, MDR-3, MDR- 4
- Schematy podatkowe – Sankcje MDR
- Schematy podatkowe MDR – Kto musi mieć procedurę MDR?
- Schematy Podatkowe MDR – Spółdzielnia Mieszkaniowa